De relatie met mijn 340 was er de laatste jaren eentje van haat en liefde, en toch bleef ik het kreng rijden, voornamelijk omdat hij Het Gewoon Bleef Doen, juist nu ik zo min mogelijk aandacht aan de technische staat van het ding besteedde. Maar de laatste apk was een helletocht, met een chassisbalk die bijna letterlijk tot stof was vergaan en die door een collega tot apk-waardig niveau werd teruggebracht, waarvoor nog steeds mijn onmetelijke dank.
Toch is de tijd van afscheid nu gekomen. Autootje staat nog steeds tijdelijk op mijn naam in afwachting van wat er nu mee te doen. Er is inmiddels een vervanger waarmee ik nu sinds een paar weken met veel plezier in rijd. Het zou een Volvo worden, een late 940 of een V70 classic ofzo, maar het onvermijdelijke grasduinen op Marktplaats leverde nog iets veel fantastischers op.
En wel dit.
De enige foto die ik er nog van heb, maar ik heb er inmiddels al het nodige in meegemaakt.
Deze XM komt van een voormalig Citroën-dealer. Het is een 2.0 automaat van 1998 in een verder vrij eenvoudige uitvoering, althans voor XM-begrippen. Wel gewoon met ABS, traction control, climate control, airbags van voren en opzij, een originele afneembare trekhaak en een (VDO) cruise control. Goed onderhouden, 170.000 km gelopen. En alles werkt.
Aan de automaat zal ik waarschijnlijk nooit wennen (ik ben toch echt een CVT-man) maar die vering is werkelijk hemels. Het is geen DS of zelfs een CX qua rimpelloos veercomfort maar het ligt lekker strak op de weg, van die irritante plateaudrempels merk je vrijwel niks meer.
De auto kon vrijwel meteen aan de bak als vervoer richting de Franse Alpen voor mijn allereerste wintersport. En dat was fantastisch. De drie dames in mijn equipe hebben ook hun deel van de rit gereden en daardoor kon ik ook even uitproberen hoe het comfort op de achterbank was: zalig. Je zit voor de achteras in plaats van erop (ideaal) en de ruimte is gigantisch. De vering regelt automatisch het niveau dus ongeacht de belading rijd je altijd horizontaal. In de bergen was de automaat dan weer een beetje ruk, heb hem op het laatste stuk na Bourg-St-Maurice maar in D3 gezet. De tolbadge voor de autoroutes is trouwens een warm aanbevolen uitkomst, nooit meer gezeik met kaartjes trekken maar lekker doorrijden.
Op de terugweg kreeg een van de meiden nog het briljante idee om de borden 'Paris' ook gewoon maar all the way te volgen. Zodoende plakten wij er geheel clandestien (de andere twee auto's waren wel gewoon richting NL gereden) een avondje Franse hoofdstad aan vast in een verrassend goed hostel en een uitstekende vreetschuur. Hemelzijdank bleek de auto in de ochtend nog onaangeroerd (BMW X5 aan de overzijde van de straat was bekrast en miste een zijruit) en konden we nog even een klein toeristisch rondje maken over o.a. de Champs-Elysées en het Place de l'Étoile. Klonk spannender dan het was want op zondag rijdt er ook zowat geen hond daar
Eenmaal terug een van de drie dames uit gevraagd en het antwoord was je-bent-een-topgozer-maar-helaas-nee. En zo ging deze lieve, leuke, knappe, intelligente en sociale jonge vrouw aan mijn neus voorbij. De eerste grote jankbui aan boord van deze nieuwe auto is dus bij deze alvast een feit.