nvdw: een nieuwe Citroën, een nieuwe BMW
Geplaatst: 06 sep 2011, 22:21
Laat ik even wat dieper in mijn wagenparkje duiken. Aangezien ik mijn Volvo reeds meer dan vier jaar heb is het misschien wel leuk om een klein relaas met jullie te delen over hoe dit onding in mijn leven is gekomen.
Wie mij nog meegemaakt heeft op de voorganger van dit forum weet dat mijn eerste auto een Volvo 460 was. Dat was echter niet de eerste keus: ik wilde een 340. Omdat ik redelijk wat snelweg zou afleggen, wilde ik graag een handbak. De keuze viel al snel op de late uitvoeringen van 1990 en 1991, maar het gros van het aanbod was (en is) variomatic. Veel van oude mensjes geweest, dus vrij weinig geleden, dan krijg je die scheefgroei. Toch trof ik in de buurt één (1) vijfdeurs GL Special uit 1991 aan, in een redelijk courante kleur met een nette kilometerstand en een schappelijke prijs. Helaas bleek het een uitgeleefd mormel te zijn, in ieder geval niet iets waar ik me in had willen vertonen. De 460 bleek uiteindelijk niet duurder in belasting of verzekering dus de keus was vrij snel gemaakt.
Maar het bleef kriebelen. De 460 was inmiddels verdreven ten gunste van een leaseauto maar je weet hoe dat gaat: bezit van de zaak is einde vermaak. Er moest dus een eigen auto komen. Een 340 dus, ditmaal met inbegrip van de variomatics, en zo kwam ik na wat zoeken en proefritten uit bij wederom een GL Special, wederom vijfdeurs, september '91 gekentekend, een half jaar na einde productie in Born. Het autootje was een inruiler van een Utrechtse Bovag-garage en stond heel treurig bumper aan bumper met allemaal lelijke prachtwijkenbrol. Desondanks was het voertuig in vrijwel perfecte staat, niks geen roest of rottigheid, vlekkeloos interieur, alle boekjes er nog bij. Ik kon er zelfs een proefrit mee maken, wel een kort rondje, want de radiateur bleek te lekken. Helaas in dusdanige mate dat ik uiteindelijk strandde (!!) met een heftig knipperend lampje en een temperatuurmetertje dat uit het klokje liep. Maar toch: gekocht!
Afgeleverd met verse radiateur en dito accu begon het verhaal alzo (het plaatjesverhaal is chronologisch):
In de laatste jaren van de 300-serie was het leveringsgamma teruggebracht naar één motor (de 1.4), keuze tussen vijfbak of vario en een naamloze basisversie of de luxere GL. Daar bovenop kon je dan nog het Special-pakket kiezen. Ik had de toppert dus, met elektrische ramen en centrale vergrendeling. Ook de stoelverwarming was standaard. Hoeveel merken geven je dat nog in je nieuwe auto?
Wat ik echter niet wist was dat de lol van dit ding ook zijn keerzijde had: een Wartungsstau van Rotterdam tot Zevenaar. Officieel noem ik deze auto mijn 'Lady of Blessed Acceleration' maar de officieuze naam is 'Het Ondankbare Kreng', vanwege de vervelende neiging om ondanks alle koestering toch weer iets kapot te laten gaan. En het zijn niet de minste dingen die fout zijn gegaan, deels door mijn eigen knoeiwerk, deels door onverklaarbaar bad karma. De mooiste was nog het vliegwiel dat op de A58 besloot los te trillen, met een Totalausfall als onvermijdelijk gevolg. Ik heb meerdere zoenoffers aan de god Loctite gebracht in de hoop dat ik in de toekomst van dergelijk onheil verschoond blijve. Inmiddels staat de auto met platte accu stil totdat ik de APK weer aanleng. De blower is ermee opgehouden dus daar moet op last van Onze Minister een oplossing voor komen. Ook zijn de membraantjes en pakkingen in de carburateur nu dusdanig vergaan dat ik die nodig uit elkaar moet trekken.
Dat alles neemt niet weg dat ik erg gehecht ben aan dit autootje. Ik wil ook niets liever dan er weer mee kunnen rijden, zeker omdat hij verder nog goed is, en omdat hij er zo tof uitziet in die 360 GLT-look. Door de korte eindoverbrenging is het wel een beetje een herrieschopper op de snelweg (3800 toeren bij 100 goeiemorgen) maar haast heb ik er toch niet mee. En de automaat heeft me een verwend nest gemaakt: schakelen doe ik alleen nog maar in andermans auto's. Zodra die verdomde APK achter de rug is gaat het kreng dus weer vertroeteld worden. In afwachting van het volgende dat stuk gaat
Dat laatste plaatje is genomen op de Elandrun van dit jaar. Ook om even aan te geven dat ik er niet alleen maar als een oud wijf mee rijd
Wie mij nog meegemaakt heeft op de voorganger van dit forum weet dat mijn eerste auto een Volvo 460 was. Dat was echter niet de eerste keus: ik wilde een 340. Omdat ik redelijk wat snelweg zou afleggen, wilde ik graag een handbak. De keuze viel al snel op de late uitvoeringen van 1990 en 1991, maar het gros van het aanbod was (en is) variomatic. Veel van oude mensjes geweest, dus vrij weinig geleden, dan krijg je die scheefgroei. Toch trof ik in de buurt één (1) vijfdeurs GL Special uit 1991 aan, in een redelijk courante kleur met een nette kilometerstand en een schappelijke prijs. Helaas bleek het een uitgeleefd mormel te zijn, in ieder geval niet iets waar ik me in had willen vertonen. De 460 bleek uiteindelijk niet duurder in belasting of verzekering dus de keus was vrij snel gemaakt.
Maar het bleef kriebelen. De 460 was inmiddels verdreven ten gunste van een leaseauto maar je weet hoe dat gaat: bezit van de zaak is einde vermaak. Er moest dus een eigen auto komen. Een 340 dus, ditmaal met inbegrip van de variomatics, en zo kwam ik na wat zoeken en proefritten uit bij wederom een GL Special, wederom vijfdeurs, september '91 gekentekend, een half jaar na einde productie in Born. Het autootje was een inruiler van een Utrechtse Bovag-garage en stond heel treurig bumper aan bumper met allemaal lelijke prachtwijkenbrol. Desondanks was het voertuig in vrijwel perfecte staat, niks geen roest of rottigheid, vlekkeloos interieur, alle boekjes er nog bij. Ik kon er zelfs een proefrit mee maken, wel een kort rondje, want de radiateur bleek te lekken. Helaas in dusdanige mate dat ik uiteindelijk strandde (!!) met een heftig knipperend lampje en een temperatuurmetertje dat uit het klokje liep. Maar toch: gekocht!
Afgeleverd met verse radiateur en dito accu begon het verhaal alzo (het plaatjesverhaal is chronologisch):
In de laatste jaren van de 300-serie was het leveringsgamma teruggebracht naar één motor (de 1.4), keuze tussen vijfbak of vario en een naamloze basisversie of de luxere GL. Daar bovenop kon je dan nog het Special-pakket kiezen. Ik had de toppert dus, met elektrische ramen en centrale vergrendeling. Ook de stoelverwarming was standaard. Hoeveel merken geven je dat nog in je nieuwe auto?
Wat ik echter niet wist was dat de lol van dit ding ook zijn keerzijde had: een Wartungsstau van Rotterdam tot Zevenaar. Officieel noem ik deze auto mijn 'Lady of Blessed Acceleration' maar de officieuze naam is 'Het Ondankbare Kreng', vanwege de vervelende neiging om ondanks alle koestering toch weer iets kapot te laten gaan. En het zijn niet de minste dingen die fout zijn gegaan, deels door mijn eigen knoeiwerk, deels door onverklaarbaar bad karma. De mooiste was nog het vliegwiel dat op de A58 besloot los te trillen, met een Totalausfall als onvermijdelijk gevolg. Ik heb meerdere zoenoffers aan de god Loctite gebracht in de hoop dat ik in de toekomst van dergelijk onheil verschoond blijve. Inmiddels staat de auto met platte accu stil totdat ik de APK weer aanleng. De blower is ermee opgehouden dus daar moet op last van Onze Minister een oplossing voor komen. Ook zijn de membraantjes en pakkingen in de carburateur nu dusdanig vergaan dat ik die nodig uit elkaar moet trekken.
Dat alles neemt niet weg dat ik erg gehecht ben aan dit autootje. Ik wil ook niets liever dan er weer mee kunnen rijden, zeker omdat hij verder nog goed is, en omdat hij er zo tof uitziet in die 360 GLT-look. Door de korte eindoverbrenging is het wel een beetje een herrieschopper op de snelweg (3800 toeren bij 100 goeiemorgen) maar haast heb ik er toch niet mee. En de automaat heeft me een verwend nest gemaakt: schakelen doe ik alleen nog maar in andermans auto's. Zodra die verdomde APK achter de rug is gaat het kreng dus weer vertroeteld worden. In afwachting van het volgende dat stuk gaat
Dat laatste plaatje is genomen op de Elandrun van dit jaar. Ook om even aan te geven dat ik er niet alleen maar als een oud wijf mee rijd