Dag 14, vrijdag 16 april 2010: Nampo & Pyongyang
Onze laatste volledige dag in Noord-Korea begint met een flinke kater, veel alcohol en slechts drie uur slaap heeft toch z'n tol geëist. Gelukkig is daar een prima oplossing voor: zo'n loeiheet thermaalbad blijkt een uitstekende hangover-cure. Eenmaal aan het ontbijt blijkt niet iedereen dat te hebben geprobeerd, een aanzienlijk deel van de groep zit er meer dood dan levend bij. Voor vertrek moeten we ook nog even de schade van de avond ervoor afrekenen, welgeteld € 1,90. Probeer je voor dat geld in eigen land maar eens te bezatten...
Onze eerste bestemming van de dag is de West Sea Barrage, een 8km lange dijk die de Taedong River van de Gele Zee scheidt. Het waterpeil in de rivier werd zo veel constanter, waardoor de steeds terugkerende overstromingen werden afgewend en de drinkwatervoorziening verbeterd. De dam is in de jaren '80 gebouwd door het leger, uiteraard met de nodige
on-the-spot guidance van Kim Jong-Il. Het eerste wat je dan ook te zien krijgt bij het bezoekerscentrum is een enorme foto van de Dear Leader waarbij we allemaal moeite hadden niet in lachen uit te barsten. Daarna volgt een
filmpje over de bouw van de dam, waarbij ik haast het gevoel heb dat beelden van de bouw van onze eigen Afsluitdijk zijn hergebruikt.
Daarna rijden we weer terug naar Pyongyang, waar we in het Dragon Hill Park gaan barbecueën. We zijn uiteraard niet alleen in het park, maar op de een of andere manier hebben we toch het gevoel dat de aanwezige groepen Koreanen daar niet geheel toevallig waren, alsof ze erheen gestuurd zijn om ons toeristen de indruk van een gezellig park met vrolijke mensen te geven. Iets lijkt er gewoon niet te kloppen. Maar ook hier weer dansende oude vrouwtjes, groepen die gezellig liedjes zingen waarbij het fameuze CNC-lied niet mag ontbreken, en uiteraard worden wij overal bij betrokken. Wij hebben hier in het park ook een barbecue, maar die steekt maar magertjes af vergeleken met wat we zoal gezien hebben.
Door naar de Mangyongdae Funfair, een tamelijk vervallen pretpark met o.a. een grote achtbaan. De rij hiervoor is eindeloos lang, wij mogen voorkruipen, maar geen boos gezicht te bekennen
(al zijn er wel een paar Koreanen zo handig om achter ons aan mee te glippen). Maar ergens ook niet zo vreemd, de Koreanen betalen 1 won voor de achtbaan, wij 4 euro. Volgens de officiële koers is dat al 560 keer zoveel, maar volgens de “zwarte markt”-koers mag je eerder aan een factor 10.000 denken. Heel spectaculair is de achtbaan overigens ook niet, maar gezien de staat van onderhoud is dat waarschijnlijk maar goed ook. Er schijnt ook nog een schietbaan moeten zijn waar je op Amerikaanse soldaten kan schieten, maar onze gids leid ons helaas naar een andere schietbaan waar je gewoon op wilde dieren
(uiteraard geen echte dieren, zo bizar is het land nu ook weer niet) kan schieten.
We gaan weer de stad in, naar het Moranbong Theatre, voor een indrukwekkend concert. De muziek is een afwisseling van traditionele klassieke stukken, typisch communistisch werk, en als grote uitsmijter wederom het CNC-lied. Fotograferen of filmen was helaas verboden.
Door naar een van de absolute highlights van de stad, de metro. Op maar liefst 110 meter onder de grond gelegen en daardoor ook bruikbaar als bunker. Net als in bijvoorbeeld Moskou werd ook hier de metro gezien als een paleis voor het volk, en zijn de stations prachtig gedecoreerd met mozaïeken en kroonluchters. De voormalig Berlijnse metrostellen daarentegen zijn vooral erg sober, al zijn hier en daar nog wel wat sporen van oude Duitse graffiti te zien. We beginnen bij Puhung (“Eerherstel”) Station, en maken eerst een kort ritje zonder andere passagiers naar Yonggwang (“Glorie”) Station. Vervolgens reizen we in een trein vol Koreanen door naar Kaesong (“Triomf”) Station, waar we met een eindeloze roltrap weer naar straatniveau gaan.
Eenmaal buiten staan we vlakbij de Koreaanse versie van de Arc de Triomphe, al is deze uiteraard net even een paar meter hoger dan het Parijse voorbeeld.
Dan een verrassing, eigenlijk zouden we de Tower of Juche Idea nu niet mogen bezoeken, had te maken met het vuurwerk van een paar dagen eerder. Echter, als wij beloven niks tegen andere groepen te zeggen willen onze gidsen wel een keertje van het protocol afwijken. Helaas mogen we nu niet naar de top van het 170 meter hoge monument.
Verder naar Golden Lanes Bowling, de mooiste bowlingbaan va de stad. Ook ooit bezocht door Kim Il-Sung, er staat dan ook duidelijk aangegeven waar de Great Leader precies gelopen heeft. Wel bijzonder echter: er ligt ook een bal waarmee hij gespeeld zou hebben, echter, volgens de markeringen op de vloer is hij niet eens in de buurt van een baan geweest...
Dan het avondeten, bij een van de beste restaurants van de stad, het Pyongyang Number One Duck Restaurant. Heerlijk geroosterde eend, zonder enige twijfel de beste maaltijd van de hele trip. Vervolgens gaan we weer terug naar het hotel.
De avond besteden we voornamelijk aan praktische zaken als nog wat souvenirs kopen (o.a. wat Noord-Koreaans geld) en kaarten versturen. Dat laatste valt nog niet mee, we hebben namelijk belachelijk grote postzegels gekregen, en aangezien daar een afbeelding van Kim Jong-Il op staat mag je die niet op z'n kant plakken, dan worden ze domweg geweigerd...
Helaas ook wat minder nieuws: de vulkaanuitbarsting in IJsland die het gehele vliegverkeer boven Europa heeft lamgelegd. We kunnen op de hotelkamer wel BBC World ontvangen, bij gebrek aan internet is dat voorlopig onze enige informatiebron. Pas in China zal duidelijk worden wat voor gevolgen dit voor ons zal hebben.