Ja, want dat houdt uiteindelijk toch het licht aan.
Het doel van een autofabrikant is auto's verkopen. Puur voor dat doel moet het geen moer uitmaken of de krengen elektrisch zijn of niet, als het onder de streep maar een plus oplevert, want niet iedereen in de autobranche heet Victor Muller. Het probleem is dat de vraag vanuit de markt te laag is om als fabrikant binnen nu en tien jaar die transitie te maken. De bedrijfsrisico's zijn veel te groot.
Dat staat dan nog los van het lobbywerk en de shenanigans in de sector. De oplage van die e-up en zijn broertjes is waarschijnlijk laag genoeg om tegen een gering verlies voldoende auto's met een papieren emissie van nul g/km weg te zetten om de targets te halen. Als die hele ID-riedel een keer van de grond komt hoeven die kleine dingen helemaal niet meer verkocht (of geleaset!) te worden. En dan zal VW nog geen miljoen elektrische auto's per jaar weg hoeven te zetten om voor het complete niet-elektrische contigent verkochte auto's te compenseren. Als je een CO2-cap instelt is dat heel nobel maar geen fabrikant ter wereld gaat meer investeren dan nodig om die cap te halen. Vraag om 100 g/km en je krijgt hooguit 99,9. De VS is helemaal het toppunt door de CAFE-normen voor normale auto's op te schroeven en die voor 'trucks' relatief laks te houden. Dan vraag je er ook gewoon om.
Maar regelgeving of niet, uiteindelijk moet de consument de omslag maken. En die consumenten die nog de middelen hebben om een nieuwe auto te betalen, kiezen dus steeds vaker voor auto's die Greenpeace liever niet ziet. Natuurlijk hadden ze geen SUV's gekocht als ze niet waren aangeboden, maar we leven nu eenmaal niet onder het communisme.