Pagina 1 van 1

De leenauto. Een Peugeot 106 automaat uit 1996

Geplaatst: 11 jan 2016, 21:20
door nvdw
Een van mijn collega's is van origine automonteur en doet in zijn eigen tijd nog wat werk aan auto's van een ander. En hij kan lassen! Ideaal want mijn 340 was op een nogal cruciaal onderdeel zo krokant geworden dat bak- en braadwerk vereist was. Nou, dat zag hij wel zitten en zo hadden we een deal.

Hoe het zo kwam weet ik niet meer, maar ik kreeg de sleutels van een van zijn eigen auto's in handen geperst, een kersenrode Peugeot 106 van net na de feestlift. Mooi, dan had ik in elk geval vervoer naar huis. Maar de volgende dag was de 340 nog niet klaar, en de apk-keurmeester wilde weekend vieren... en zo had ik, in goed overleg uiteraard, de 106 wat langer onder mijn hoede.

Daar zat natuurlijk ook iets achter: ook mijn collega weet dat ik iets anders zoek, en dit Peugeootje voldoet in elk geval aan een heel belangrijke eis van mij, namelijk de aanwezigheid van een automaat. Het ding werd me al in een eerder stadium min of meer te koop aangeboden. Nu is er zo op papier best wat voor zo'n ding te zeggen. Het weegt niks, vaste lasten zijn laag, en de techniek is oersimpel.

Pin me niet vast op de uitvoering: volgens mij was het een XN (dus de instapper) met als bonus een setje leuke wieltjes uit de accessoirefolder. 'Salsa' heten ze, 14 inch en origineel Peugeot, ik had ze nog nooit gezien. Het fleurt de buitenkant in elk geval iets op want het Rouge Plaisir is zo'n fijne metaallak (not) die na verloop van tijd zich heerlijk van zijn blanke laklaag ontdoet, waarop dit autootje helaas geen uitzondering is. Verder geen deuken of roest trouwens, het is een klein wonder.

Mijn probleem met kleine Peugeots, de jongere 206 is daar geen uitzondering op, is dat ik er moeilijk een fijne zitpositie in vind. Of ik zit te dicht bij de pedalen, of ik zit als een aap te sturen (want nee het stuur is niet verstelbaar). Bovendien zijn die vlakke stoeltjes prima voor mijn 20 km enkele reis naar het werk maar op de langere snelwegtrip die ik ondernam miste ik toch mijn onvolprezen Volvo-zetels. Bovendien lazer je er bij al te enthousiast bochtenwerk gewoon af. Als ik dit ding zou kopen zou ik toch gaan speuren naar een stoel uit een Rallye of een XSi of zoiets. Dat er verder weinig op en aan zit, mag geen naam hebben. De niet-centrale vergrendeling is op een driedeurs niet zo'n ramp en die klokkenwinkel met toerenteller valt vast nog wel uit een andere 106 te slopen.

De filosofie van de Franse autobranche lijkt te zijn dat je alleen een automaat neemt als je geld teveel hebt en/of bejaard bent. Net als bij de 205 krijg je in de 106 een drietrapsautomaat (!) in combinatie met de dikste motor (de 1.6). Die heeft een vrij modale 90 pk, maar deze ouderwetse slushbox parasiteert nogal op het TU-blokje. Later knoopte Peugeot dit stuk antiek aan de 1.4 dus hoe dat rijdt laat zich raden.

De gemiddelde drietraps foutomaat werkt als volgt: slip in 1, slip in 2, dan de 3 met een lock-up die er met een mokerslag inkomt, en dan maar doorrammelen naar de topsnelheid. Dat was in mijn '86er Corolla zo, in de Swift van mijn oma en in de 106 niet anders. Dankzij het hogere vermogen zit er wel wat meer gang in, maar ik word er wel een beetje moedeloos van, dat continue gekolk van die koppelomvormer. Dat kan toch ook niet zuinig zijn, denk ik, en dat blijkt ook wel te kloppen. Uiteindelijk, en dan heb ik echt niet als een idioot gereden, rijd ik ergens tussen de 1 op 11 à 12 en dat is ook wat Peugeot destijds als verbruik opgaf. Lieve hemel, in zo'n klein autootje?

Toch zie ik mezelf er af en toe wel de dijk mee afscheuren, want sturen doet het eigenlijk best leuk. Juist omdat het basismateriaal een beetje matig is, want het onderstel is gewoon te slap ten opzichte van de geijkte stuurmansversies. Maar die automaat: het enige voordeel is dat ik niet hoef te schakelen maar daar is ook alles mee gezegd. Op mijn ouwe variomatic valt vast een hoop af te dingen maar zo'n ding hangt aanzienlijk beter aan het gas dan deze oliemolen.

Dus nee, ook na een langere proefrit zal ik mijn collega niet van zijn 106 afhelpen.