Mijn arme Alfa!
Geplaatst: 01 mar 2010, 20:09
Vandaag ging het ineens hard achteruit met haar gezondheid Ik reed vanochtend van mijn vriendin naar m'n werk (ritje van ca. 150km) en daarbij kreeg ik tweemaal een melding op mijn dashboard dat de druk van mijn motorolie niet goed was.
Beide keren was het tijdens bergafwaarts remmen, dus ik was niet direct in paniek. Bij de eerste melding gelijk naar de kant van de weg. Even diep nagedacht, maar ik wist zeker dat ik voor het weekend nog de olie had gepeild en bijgevuld. Even staan twijfelen, motorkap open, geen lekkage o.i.d. te bespeuren. Ik waagde het erop en vervolgde mijn weg. Niet te merken aan de motor, die liep soepel als altijd. Een kilometer of 50 verder, vlakbij mijn werk, weer die melding. Vloekend reed ik uiterst rustig de laatste paar kilometers naar mijn werk.
Daar aanbeland, gelijk weer kijken maar niks te zien onder de kap. Eerst maar even laten afkoelen, dan kan ik olie peilen. Die stond dus gewoon op het juiste niveau. Volgende stap: de dealer bellen en mijn verhaal doen. De man aan de telefoon wilde het graag even met de werkplaatschef overleggen en zou terugbellen. Na een half uurtje reactie: het vermoeden was een sensor/kabel die van slag raakt bij remmen/kantelen van de motor. Ik moest het in de gaten houden en langs komen als het aanhield of er meer dingen aan het licht kwamen. En zo geschiedde...
Vanavond onderweg naar huis sta ik op een gegeven moment bij een stoplicht en hoor iets. Radio stil, goed luisteren, even beetje gas geven... Hmm, dat geluid maakte ik dus. Het klonk alsof er iemand een bak spijkers in m'n motor had gegooid, verschrikkelijk! De dealer was gelukkig vlakbij, dus ik ben er gelijk heen gereden. Ik had mazzel dat er net iemand aan het afsluiten was die mijn auto wel binnen wilde zetten zodat er morgenochtend gelijk naar gekeken kan worden. om 8u dus gelijk bellen morgen om tekst en uitleg te geven en daarna vooral duimen dat het niets ernstigs is. Ze heeft me al 50.000km trouw overal heen gebracht en ik hoop nog veel meer kilometers te maken. Zo een kapotte auto kan een naar gevoel geven, ik bent er toch aan gehecht. Hopelijk laat de diagnose niet lang op zich wachten morgen. Ik houd jullie op de hoogte.
Wordt vervolgd...
Beide keren was het tijdens bergafwaarts remmen, dus ik was niet direct in paniek. Bij de eerste melding gelijk naar de kant van de weg. Even diep nagedacht, maar ik wist zeker dat ik voor het weekend nog de olie had gepeild en bijgevuld. Even staan twijfelen, motorkap open, geen lekkage o.i.d. te bespeuren. Ik waagde het erop en vervolgde mijn weg. Niet te merken aan de motor, die liep soepel als altijd. Een kilometer of 50 verder, vlakbij mijn werk, weer die melding. Vloekend reed ik uiterst rustig de laatste paar kilometers naar mijn werk.
Daar aanbeland, gelijk weer kijken maar niks te zien onder de kap. Eerst maar even laten afkoelen, dan kan ik olie peilen. Die stond dus gewoon op het juiste niveau. Volgende stap: de dealer bellen en mijn verhaal doen. De man aan de telefoon wilde het graag even met de werkplaatschef overleggen en zou terugbellen. Na een half uurtje reactie: het vermoeden was een sensor/kabel die van slag raakt bij remmen/kantelen van de motor. Ik moest het in de gaten houden en langs komen als het aanhield of er meer dingen aan het licht kwamen. En zo geschiedde...
Vanavond onderweg naar huis sta ik op een gegeven moment bij een stoplicht en hoor iets. Radio stil, goed luisteren, even beetje gas geven... Hmm, dat geluid maakte ik dus. Het klonk alsof er iemand een bak spijkers in m'n motor had gegooid, verschrikkelijk! De dealer was gelukkig vlakbij, dus ik ben er gelijk heen gereden. Ik had mazzel dat er net iemand aan het afsluiten was die mijn auto wel binnen wilde zetten zodat er morgenochtend gelijk naar gekeken kan worden. om 8u dus gelijk bellen morgen om tekst en uitleg te geven en daarna vooral duimen dat het niets ernstigs is. Ze heeft me al 50.000km trouw overal heen gebracht en ik hoop nog veel meer kilometers te maken. Zo een kapotte auto kan een naar gevoel geven, ik bent er toch aan gehecht. Hopelijk laat de diagnose niet lang op zich wachten morgen. Ik houd jullie op de hoogte.
Wordt vervolgd...