Ook niet naar Hiroshima als
(een ietwat verre) dagtrip vanuit Kyoto? Al heb je dan eigenlijk ook weer twee dagen nodig, één voor de stad (vredespark en atoombom-museum), en één voor Miyajima, dus als dagtrip schiet dat eigenlijk ook niet op.
Wat betreft de namen van gerechten, sommige weet ik van de eerste reis waar een (Japanse) reisleidster bij was, sommige uit de reisgids, maar een heel aantal ook omdat ik ze achteraf op bijvoorbeeld
Japan-Guide heb opgezocht.
Van okonomiyaki zijn verschillende varianten, waarvan de Hiroshima-stijl (Hiroshimayaki, omelet met de vulling er los bovenop, weer afgedekt met een gebakken ei) en Kansai-stijl (een hele dikke omelet met de vulling er doorheen geroerd. Daarnaast hebben ze in Tokyo (met name op Tsukishima) nog de monjayaki, wat meer een onsmakelijk uitziende smurrie is, die heb ik zelf nog nooit op.
Hiroshimayaki schijn je buiten Hiroshima nauwelijks te zien, de Kansai-stijl zie je wel landelijk, al heb ik die zelf gewoon in Kyoto gegeten, een klein restaurantje aan het zuidelijke einde van het Pilosopher's Path. Daar liepen we gewoon toevallig binnen, van buiten was niet te zien wat het was, maar tafels met geïntegreerde bakplaten zijn meestal een teken dat je goed zit
(teppenyaki zoals wij dat in de Westerse wereld kennen is in Japan nagenoeg onbekend). Overigens zitten er in Kyoto Station ook een paar Okonomiyaki-tentjes, dergelijke foodplaza zijn sowieso vaak een prima optie. Veel keus, goedkoop en eigenlijk altijd uitstekende kwaliteit.
Rauwe kipfilet spreekt mij ook niet zo aan, klinkt sowieso ook tamelijk risicovol, hoe goed de hygiëne ook is. Basashi (rauw paardenvlees) is dan wel weer erg lekker, maar dat is een specialiteit van Matsumoto die ik daarbuiten niet gezien heb
(al herkende ik het in Matsumoto ook puur aan het tekeningetje van een paard wat er bij stond). En als we dan toch met rauwe dingen bezig zijn, Sushi is uiteraard geen enkel probleem, die vind je overal, al dan niet met lopende band.
Voor yakatori zou de Yurakucho-spoorlijn nabij Tokyo Station het walhalla moeten zijn, onder het spoor zouden tientallen tentjes moeten zitten. Maar ofwel ben ik tot twee keer toe op de verkeerde plaats geweest, ofwel zijn al die tentjes inmiddels vervangen door tamelijk prijzige restaurants en bars. Beide keren ben ik toen bij een kare raisu-restaurant (Japanse curry) terecht gekomen, altijd leuk 's avonds laat tussen de salarymen...
Trouwens nog een tip: mocht je ergens koude soba-noedels voorgeschoteld krijgen, die smaken op zichzelf helemaal nergens naar, dat was de eerste keer nogal een teleurstelling. Maar wat is de truc: ergens op je blad staat ook een kommetje met een op zich ook bijna smaakloze, een tikje zoetige 'soep'
(niet de misosoep, die staat bijna altijd rechts op je blad). Daar moet je die noedels in dippen, en dan zijn ze me toch lekker. En zo werkt het ook met koude tofu, smaakloze drerrie, maar met een beetje wasabi is het hemels....
Voor de rest is het gewoon een kwestie van veel proberen, soms heb je echt geen idee wat je zal gaan krijgen, maar het is toch bijna altijd wel lekker, die Japanners hebben ook niet zo'n hele vreemde smaak. En de echt extreme dingen zijn ook meestal peperduur (in gespecialiseerde restaurants), die zal je niet zo snel op de gok bestellen.
Maar ik zal zo zelf maar eens m'n spullen gaan pakken, dan kan ik ook alvast gaan nadenken of ik na aankomst in Seoul aan de bulgogi, galbi of samgyopsal zal gaan
(en nu kan ik eindelijk ook eens uitvinden of ze in Zuid-Korea ook Pocky's kennen...)